ഒരു കൊച്ച് പ്രണയലേഖനം !!

പ്രീയ ധാലൂട്ടിക്ക്.....

നിന്‍റെ പ്രണയം ആവി പറത്തിക്കൊണ്ടു വെട്ടി തിളക്കുന്നത്‌ കണ്ട്, നിന്നോടുള്ള എന്‍ പ്രണയം കവിതകളായി രചിക്കുവാന്‍ ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ട എനിക്ക് ഒടുവിലാണ് മനസ്സിലായത്‌, നിന്നൊപ്പം ജീവിതയാത്ര തുടങ്ങാനുള്ള ആദ്യ മാര്‍ഗം എന്റെ ഈ വലിയ രൂപം ചെറുതാക്കുക എന്നത് തന്നെ എന്ന്.പല നുറുങ്ങായി വെട്ടി മുറിക്കപ്പെട്ടു കൊണ്ട് ഞാന്‍ നിന്റെ വഴിത്താരയില്‍ കൂടെ കൂടി.
അപ്പോളാണ്....
ആ വഴിയില്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കാന്‍ ഞാനൊറ്റയ്ക്കല്ല എന്നറിയുന്നത്!!
എന്നെ കൂടാതെ നിന്‍റെ പ്രണയം തേടി , വെട്ടി നുറുക്കിയ ശരീരവുമായി പലരും എത്തപ്പെട്ടു.

പക്ഷെ , നീ ആരെയും ഇഷ്ടമാണോ അല്ലയോ എന്ന് പോലും പറയാതെ നിന്‍റെ യാത്ര തുടരുകയാണ് ചെയ്തത്.
എങ്കിലും ഇടയ്ക്കിടെ ഉള്ള നിന്റെ ഒരു കടാക്ഷം എല്ലാവരിലും എത്തിയിരുന്നു എന്നത് ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവര്ക്കും ആശ്വാസകരം തന്നെ ആയിരുന്നു.

പിന്നീടെപ്പോഴോ തമ്മില്‍ കാണാന്‍ പറ്റാത്ത വിധം ആരോ നമ്മുടെ കാഴ്ചകള്‍ പൊടികള്‍ തൂവി മറച്ചപ്പോള്‍, നിന്‍റെ സാന്നിധ്യം ഞങ്ങളിലോരോരുത്തരിലും ഒരു മൃദുലമായ സ്പര്‍ശനത്തിലൂടെ അറിയിച്ചു കൊണ്ട് നിന്റെ ഓരോ കണങ്ങൾ ഞങ്ങൾ ഓരോരുത്തരിലും ആയി അലിഞ്ഞു ചേരുവാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ , നിന്റെ പ്രണയ തീവ്രത ഞങ്ങൾ ഓരോരുത്തരും അറിയുവാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.

ഒടുവിൽ നമ്മളെല്ലാവരും ഒരുമിച്ചു എത്തപ്പെട്ട വഴിയില്‍ വച്ചാരോക്കെയോ നമ്മളെ പങ്കിട്ടെടുത്തപ്പോഴും, നീ നിന്റെ പ്രണയം ഞങ്ങളില്‍ ചേര്‍ത്തുകൊണ്ട് അലിഞ്ഞു ചെര്ന്നതറിയാതെ ചില മണ്ടന്‍മാര്‍ നിന്നെ മാത്രം കാണുന്നില്ല എന്ന പരിഭവത്തോടെ പതുക്കെ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു ......

"സാമ്പാറില്‍ പരിപ്പ് ഇട്ടില്ല എന്നാ തോന്നുന്നേ!!"

സമര്‍പ്പണം:വെട്ടിത്തിളയ്ക്കുന്ന പരിപ്പിലേയ്ക്ക് വെട്ടിയരിഞ്ഞു വീഴ്ത്തപ്പെട്ട എല്ലാ "സാമ്പാര്‍ കഷ്ണങ്ങള്‍ക്കും"